Explantatie is voor vrouwen een spannende ingreep. Vooral omdat je van tevoren niet weet welk resultaat je kunt verwachten. Onze Jelly Nienke (45) koos voor de explantatie van haar silicone borst en deelt over die keuze, over haar leven naderhand, over hoe het herstel was en wat het resultaat met haar deed. Zo wil ze andere vrouwen die voor deze keuze staan inspireren en steunen in hun afwegingen.

Hoe was het om voor explantatie te kiezen?

‘Van te voren keek ik er enorm tegenop om überhaupt de explantatie te doen en plat te zijn. Ik kon me daar niets bij voorstellen. Maar wat ik wél wist was dat die silicone eruit moest en dat ik géén reconstructie wou. Middenin dat keuzeproces ontdekte ik ProudBreast en de Qups, de verhalen die ik daar las hielpen me in te zien dat ik gewoon mooi en gelukkig kon zijn naderhand.’

Waarom was reconstructie voor jou geen optie?

‘Natuurlijk heb ik me daar helemaal in verdiept. In eerste instantie zou ik de diep flap reconstructie doen; met een buikflap uit de onderbuik wordt dan een borst gemaakt. Ik had alle onderzoeken al gehad en dat kon. Maar toen mijn plastische chirurg in ons tweede gesprek precies vertelde wat er dan allemaal ging gebeuren, toen zei alles in mijn lijf: ‘dat wil ik helemaal niet!’ Want wat je ook doet aan reconstructie: daar moet je lijf een jaar weer van herstellen. En na alles wat ik had meegemaakt met mijn silicone implantaat wist ik dat het nooit meer zou worden als het vroeger was. Toen ik me daar bij neer kon leggen voelde ik een opluchting. Ik hoef er geen littekens bij op mijn buik, wat moet ik daarmee? Wat doe ik mezelf aan? En waarom?’

‘Uiteindelijk besloot ik op papier wél voor explantatie te kiezen zodat ik op de wachtlijst kwam. Zo kon ik mijn definitieve besluit nog even uitstellen tot ik aan de beurt was. Na een half jaar werd ik gebeld dat de operatie gepland was, maar ik wist gelijk in dat gesprek dat er helemaal geen operatie zou plaatsvinden. Dit is goed zo.’

Hoe was jouw medische begeleiding?

‘Bij een explantatie heb je eigenlijk niets met de mammapoli te maken, zoals bij mijn borstkanker. Het gaat om een ingreep bij de plastische chirurg. Ik had gelukkig gelijk een goed gevoel bij mijn chirurg, een vrouw van ongeveer mijn leeftijd. Ze was begripvol, hoorde mijn zorgen en nam mij serieus. Als dat niet zo was geweest had ik een ander gekozen. Doordat mijn explantatie plaatsvond tijdens corona, heb ik haar naderhand nooit meer persoonlijk gesproken. Alleen telefonisch. Dat voelt toch raar, want zij heeft juist zo’n belangrijke rol gespeeld.’

Hoe kijk je terug op de operatie?

‘De dag voor de operatie was ik echt in paniek. Maar gelijk daarna voelde ik zo’n enorme opluchting: dat ding is uit mijn lijf! Een dag later mocht het verband verwijderd worden maar dat durfde ik nog niet. Ik heb het een dag langer laten zitten omdat ik gewoon bang was het weg te halen. Toen ik uiteindelijk samen met mijn vriend keek viel het me zo mee! De plastisch chirurg had het echt heel mooi gemaakt en het was gelijk warm. Zo’n verschil met het koude implantaat! Dat voelde altijd hard en koud en niet van mij. Ik keek ook nooit naar mijn borst met implantaat, het was puur een opvulling maar ik had er niets mee.’

Dus je litteken werd juist mooier?

‘Ja, maar dat is natuurlijk wel heel persoonlijk. Het zal niet bij iedereen zo gaan. Maar in mijn geval kreeg ik een nieuwe wond. Mijn oude litteken was heel lelijk en groot. En ik was bang voor holtes, om met een raar gehavend landschap achter te blijven naderhand. Vooraf kon ik dit precies doorspreken met mijn plastisch chirurg! Door die goede voorbereidingen zijn er extra stappen gezet waardoor ik nu heel mooi plat ben.’

Voelt het ook anders?

‘Ik voelde me gelijk zo blij. Ik had nooit kunnen bedenken dat mijn borst nu zoveel mooier is. Gewoon omdat het helemaal van mij is, mijn verhaal en mijn lijf. Er is niets meer dat zegt dat ik moet veranderen. Geen implantaat en geen borstprothese. Ik heb een mooi lijf met een mooi litteken. Om symmetrisch door het leven te gaan draag ik vrolijke Qups, gewoon als simpele opvulling in mijn lingerie. Daar heb ik nu veel meer mee dan met mijn implantaat, omdat de Qup niets van mijn lijf vinden. Die laat mijn lijf zijn zoals het is. Dat is precies wat ik zelf ook voel.’

Hoe was het herstel naderhand?

‘Ik heb zeker een maand geen lingerie gedragen, maar dat wil je dan ook niet. Ik had die eerste periode een soort drukverband om mijn borsten wat heel fijn en veilig voelde, gewoon omdat je nog erg kwetsbaar bent. Ik had een speciale gel om mijn litteken mee in te smeren. Dat deed ik dagelijks meerdere keren. Op een gegeven moment groei je er dan vanzelf naar toe om het verband los te laten. Normaal krijg je na je explantatie gelijk een tijdelijke stoffen prothese mee. Maar ik heb die niet gebruikt, ik pakte gelijk de Qups die ik al van te voren online had gezien en natuurlijk mooie lingerie.’

En nu, 2 jaar later?

‘In de tussentijd is mijn litteken steeds mooier geworden. Eerst was het heel rood en aanwezig, maar nu is het een mooi fijn streepje. Het is niet hard meer, maar voelt zacht aan. Omdat het zo mooi geworden is ben ik niet specifiek meer met mijn litteken bezig, meer met mijn lichaam in het geheel. Ik kan er goed naar kijken en houd van mijn lijf zoals het is, veel meer dat ik ooit had met het implantaat. Die was niet van mij.’

Dit artikel is ook gepubliceerd in ons ProudBreast magazine van 2022.