‘Ik wil niet zijn zoals ik was, ik wil worden wie ik ben.‘

Keuzes maken, daarover gaan we in gesprek met onze brand ambassador Sanne Esther. Ze straalt in ons nieuwe magazine naast Mia, Jacobien en Jelly Nienke. Maar wat is haar verhaal? Wie gaat er schuil achter deze mooie egale vrouw die zich nergens voor lijkt te schamen? Wat is haar geheim?

Was je tijdens je behandeling ook zelfverzekerd?

Mijn koppigheid en ervaringen met de zorg maakten dat ik graag zelf controle had in mijn behandeltraject. Als kind had ik ook al kanker, ik heb duidelijke herinneringen aan wat ik toen wel en niet prettig vond. Ik heb altijd mijn eigen scans en uitslagen willen zien en beoordelen. En tóch liep het allemaal anders. Aan het begin maakte ik bewuste keuzes zodat ik mijn borsten kon houden. Daarna kwam ik in een rollercoaster van operaties met tissue expanders terecht waarbij ik de controle kwijtraakte. Tot ik zelf weer aan de bel trok. Het was klaar. Ik koos voor egaal en geen gedoe meer aan mijn lijf.

Hierdoor is het me wel duidelijk geworden dat het niet makkelijk is de zorg te krijgen die je wenst. Daarom zet ik mij graag in om de zorg voor de volgende patiënt beter te maken dan hoe dit bij mij verlopen is. Dit doe ik als AYA (Adolescent young adult) ambassadeur voor de AYA Foundation. Als “De Jonge Zorgverbeteraar” ben ik in gesprek met farmaceuten, verzekeringen en zorgverleners. Ook ben ik te zien in documentaires over het maken van die eigen keuzes bij de NPO. Daarnaast heb ik een hoofdrol gehad in de wetenschappelijke theatershow “Staging Cancer”. 

Jouw keuze voor een egale borst was tegen de verwachting in?

Ja, die optie wordt gewoon niet serieus genomen. Alleen al hoe het genoemd wordt: ‘Plat gaan’. Dat is toch gewoon vrouwonterend? Ik kies ervoor om egaal te blijven. Vrouwelijk, kwetsbaar maar onwijs in mijn eigen kracht. Ik ben nu helemaal blij met hoe ik ben en dat wil ik ook uitstralen. Weet je, er heerst zo’n sociaal beeld waar vrouwen aan moeten/willen voldoen! Bij een vriendin zag ik bijvoorbeeld dat haar kinderen haar niet zonder protheses mogen zien. Of ik spreek vrouwen die zich schamen voor hun littekens. Plat zijn is voor de buitenwereld een taboe, iedereen verwachtte dat ik in no-time weer (nep) borsten zou hebben. Helaas mocht dit voor mij niet zo zijn.

Hoe accepteer jij je littekens?

Als ik in de spiegel kijk, rouw ik soms over wat ik ben kwijtgeraakt. Niet om wat ik heb meegemaakt. Er waren mij borsten beloofd, maar ergens in het proces verloor ik de controle en bleef ik zitten met een verminking. Natuurlijk is dat niet makkelijk om mee om te gaan. Maar het moet zo zijn. In mijn leven heb ik genoeg meegemaakt en ik heb altijd geleerd sterk te zijn, en dat is ook hoe ik mij voel. Ik schommel tussen die pijn en die kracht. De pijn dat er geen borsten meer zullen zijn, behalve de Qups. De kracht dat ik weet dat er meer vrouwen zijn die dit zo overleefd hebben. De kracht om compleet okay te zijn met mijn lichaam zoals het is zodat ik mij volledig kan focussen op hoe ik mij voel van binnen. 

‘De schoonheid ligt in het hart en de power ligt in de mogelijkheden om vooruit te gaan, ondanks alles wat je in je leven hebt meegemaakt.’

Hoe maak jij de keuze om wel/geen Qups te dragen?

De Qups draag ik vooral bij sociale aangelegenheden waarbij ik wat meer shape in mijn kleding wil. Bijvoorbeeld met een jurk zodat ik mijn zandloperfiguur mooi uit kan laten komen. Doordat ik egaal ben valt mijn buik sneller op, dus met de Qups egaliseer ik dit. Ook mijn vorige outfits voelen fijner met Qups, dan voel ik een beetje dat ik nog steeds hetzelfde ben, op een verfrissende nieuwe manier. Als beha kies ik op dit moment de Bratelle tegen lymfoedeem. Deze draag ik dag en nacht, met en zonder Qups. Ik ben hier enorm tevreden over en hoef hierdoor ook niet zo vaak meer naar Oedeemtherapie. 

Kies je ervoor een ander te zijn ná de kanker?

Ik zie mijzelf als een Feniks. Ik reis continu opnieuw uit het as op, heb nu al twee keer met kanker gevochten, en groei zo steeds door naar een betere versie van mezelf. Ik wil niet worden wie ik was, ik wil zijn wie ik kan worden. Krachtig, kwetsbaar en met een goede blik naar de toekomst over wat belangrijk is. 

Wat is het geheim van jouw kracht?

Mijn littekens tonen aan de buitenkant wat ik ook van binnen voel. Zowel de littekens van binnen als buiten zijn belangrijk om te tonen, in een wereld waar het sociaal geaccepteerd is dat altijd alles goed en positief moet zijn. Het enige levenswerk waar je aan werkt is jezelf. Mijn partner heeft mij de meeste kracht ter wereld gegeven. Zonder hem zou ik nooit zijn wie ik nu ben. Hij maakt mij elke dag weer een beter mens.

— Sanne Esther deelt graag over haar acceptatie proces, over de keuzes die ze maakt en de spiritualiteit die ze daarin ervaart. Via instagram delen we haar verhalen. —